NC
“ฉันรู้ว่ามันผิด ฉันขอโทษ”
“อ๊ะ!”
เสียงร้องเบาๆที่เกิดจากอาการสะดุ้งตกใจ เมื่อจู่ๆขาทั้งสองข้างก็ถูกจับพาดขึ้นไปบนบ่ากว้างอีกครั้ง
ทั้งๆที่สายตาของจุนมยอนตอนนี้ดูเหนื่อยล้าเต็มทนแล้ว
แต่ทว่าไม่รอให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ มือหนาของคนที่ตัวโตกว่า
จับเอาท่อนกายของเขาจ่อไปที่ช่องทางเดิมที่เคยสัมผัสอีกครั้ง
ก่อนที่จะสอดใส่มันเข้าไปอีกรอบ
เพราะความที่ว่าช่องทางตรงนั้นเคยผ่านการใช้งานมาแล้ว
ทำให้ครั้งนี้มันดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องยากเลย ที่จะทำมันอีกครั้งหนึ่ง
จื่อเทาก้มลงไปมองส่วนนั้นของตัวเองที่กำลังเชื่อมอยู่กับร่างกายของจุนมยอน
มองดูมันขยับเข้าออกช้าๆ ในใจก็เอาแต่คิดอย่างเห็นแก่ตัวว่าให้มันผ่านวันนี้ไปก่อน
หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรค่อยว่ากันอีกที
“อ๊ะ
ทะ...เทา”
“อ่า”
เสียงเนื้อที่กระทบกันจนเกิดเป็นเสียงดัง
หากใครได้ยินคงจะเข้าใจว่าตอนนี้เทากำลังทำเรื่องอย่างว่ากับแฟนสาวของเขา
ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วคนที่นอนใต้ร่างกลับไม่ใช่จียอน
แต่เป็นจุนมยอนต่างหาก..
“อื้อๆๆ”
เสียงร้องครางเพื่อช่วยสร้างอารมณ์ค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ
ความเจ็บปวดเริ่มทุเลาลงแล้ว เหงื่อมากมายค่อยๆไหลลงมาตามขมับจนมือบางต้องเอื้อมขึ้นไปเช็ดให้เบาๆ
แต่ไม่ทันที่จุนมยอนจะได้จัดการเหงื่อที่ไหลย้อยลงมาบนใบหน้าของจื่อเทา
ร่างสูงก็โน้มตัวลงมาจูบที่ข้างแก้มนวลเนียนอีกครั้ง
ร่างกายก็ยังคงขยับอยู่จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักห้านาทีได้
จุนมยอนก็เป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นมาแล้วกดร่างของจื่อเทาให้ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแทนเขาทันที
“แน่ใจนะว่าจียอนจะไม่กลับมาที่นี่
อ๊ะ..”
ทันทีที่พลิกกายลงนอน
จุนมยอนก็เป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน ไม่เพียงเท่านั้น
ท่อนกายที่หลุดออกตอนนี้กลับถูกสอดเข้าไปในร่างเพรียวบางอีกครั้งหนึ่ง
ครั้งนี้เขาจะขึ้นให้เพราะเห็นว่าอีกคนเริ่มจะหมดแรงแล้ว
“มีอะไรกับฉัน
อย่าเพิ่งพูดถึงคนอื่นได้ไหม”
“เป็นชู้กัน
ฉันว่ามันก็สนุกดีเหมือนกันนะ” จุนมยอนเลิกคิ้วขึ้นสูง พูดออกไปอย่างนึกสนุก
ทั้งสองไม่แม้แต่จะคิดว่าถ้าหากจียอนกลับมาตอนนี้แล้วจะทำยังไง
ในสภาพแบบนี้คนเป็นแฟนไม่มีทางรับได้หรอก
แต่ทว่านั่นแหละคือสิ่งที่จุนมยอนอยากให้มันเกิดขึ้น
เขาอยากให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเห็น
เพื่อที่จะประกาศให้รู้ไปเลยว่า ผู้ชายคนนี้มันไม่ได้รักเธอจริง
“ไม่สนุกหรอก
ถ้าชู้คนนั้นไม่ใช่นาย..”
มือหยาบกร้านถูกส่งขึ้นมาลูบแก้มบางเบาๆเพื่อให้กำลังใจอีกคนที่เอาแต่ขย่มกายบนเรือนร่างของเขาอยู่
คิดไปคิดมา
เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัว
หากว่าถ้าพวกพี่น้องของเทารู้เรื่องนี้เข้ามันต้องห้ามแน่ๆ เพราะทุกคนรู้ว่าที่ผ่านมาเขารักจียอนมากแค่ไหน
ตัวของเทาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้เขาหลงใหลในตัวของจุนมยอนได้มากถึงเพียงนี้
“ชอบฉันแล้วสินะ
หึ”
“เรียกว่าหลงได้ไหม”
รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ค่อยๆแสดงออกมาจนจุนมยอนต้องแค่นยิ้มกลับไป
จริงๆแล้วเรื่องนี้คนผิดคือเราทั้งสอง
ไม่ต้องโทษใครเลย ผิดชอบชั่วดีก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วแต่ก็นั่นแหละ
ในเมื่อเราเดินทางมาจนถึงขนาดนี้แล้ว จะให้หยุดก็คงจะยาก
“อื้อ
อื้อ” สะโพกนิ่มค่อยๆเน้นลงไปช้าๆ แต่ค่อนข้างแรง จนตอนนี้ใบหน้าของผู้ชายที่มีร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเอาแต่นิ่วหน้าเพราะความทรมาน
หากจะถามว่าการมีอะไรกันระหว่างจียอนกับจุนมยอนใครเด็ดกว่ากัน
ถ้าเมื่อก่อนเขาจะตอบว่าเป็นจียอนอย่างไม่ลังเล
แต่ถ้าเป็นตอนนี้เขาขอบอกว่าจุนมยอนนั้นเด็ดไม่ใช่เล่นเลย...
“อ๊ะ
อ๊ะ”
“อีกนิด! ฉันใกล้แล้ว”
“เทา..อื้อ! เทา...”
“เรียกชื่อฉันอีกสิ”
“จ..จื่อเทา ฉันไม่ไหวแล้ว” ในระหว่างที่จุนมยอนกำลังเร่งความเร็วในการขย่มกายให้เร็วมากขึ้นไปอีก
มือบางก็เลื่อนไปลูบที่ท่อนเนื้อของตนที่มันขยายตัวชูชันมานานแล้ว
ค่อยๆรูดรั้งไปตามจังหวะแรงขย่มของตัวเอง หนักขึ้นๆเรื่อยๆ จนกระทั่งความอดทนหมดลง
น้ำสีขาวขุ่นในตัวของจุนมยอนก็พวยพุ่งจนเปรอะเปื้อนที่หน้าท้องสีแทนจนชวนให้เกิดอารมณ์ขึ้นอีก
แต่ตอนนี้ทั้งสองเริ่มหมดแรงแล้ว ในตอนสุดท้ายที่เทาเริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว
จึงออกแรงช่วยกระแทกกายขึ้นไปแรงขึ้นสองสามทีจนกระทั่งร่างกายปลดปล่อยน้ำสุดท้ายเข้าไปในร่างของจุนมยอน
จนร่างสองร่างกระตุกอยู่สองสามที่
จุนมยอนก็ทิ้งตัวลงนอนซบอกของร่างสูงทันที
“เสียว...”
“แล้วชอบไหม?” มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบหัวคนที่ตัวเล็กกว่าเบาๆ
ในขณะที่ส่วนนั้นยังไม่ได้ถูกดึงออกมาจากกายของจุนมยอนเลย
“บอกไม่ได้
ถ้าได้ลองอีกถึงจะบอกว่าชอบไหม”
เหมือนเป็นการโยนระเบิดเอาไว้ลูกใหญ่ว่ามีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งสอง
ซึ่งมันก็ทำให้จื่อเทารู้สึกคิดหนักเพราะใจหนึ่งหากจะถามว่าอยากทำต่อไหม
ผู้ชายอย่างเขาก็ตอบได้เลยว่าอยาก
แต่ในขณะเดียวกันตัวเองก็ยังไม่เลิกกับจียอน
มันเลือกยาก แต่ถ้าจะให้เลือกทั้งสองอย่างมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
“ฉันหวังว่าสักวัน
ฉัน...”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น