➽ The Cat : Chanbaek ◆ As I kiss you again

➽ The Cat : Chanbaek ◆ As I kiss you again

            สิ้นเสียงของชานยอล ร่างสูงก็ออกแรงกระชากมือของแบคฮยอนเข้ามา ก่อนที่จะคว้าร่างให้อีกคนขึ้นมานอนทับบนตัวของเขา มือหนาเลื่อนขึ้นไปกดที่ท้ายทอยของแบคฮยอนให้ก้มลงมารับจูบอันร้อนแรงของเขาชนิดที่ว่าไม่มีแม้แต่คำพูดใดๆที่เอ่ยขึ้นมาอีกหลังจากนั้น

            มืออีกข้างที่ไม่ได้กดท้ายทอยของแบคฮยอนเอาไว้ก็รีบเลื่อนผ่านลงไปที่บั้นท้ายกลมกลึงที่แอ่นขึ้นเหมือนกับว่าพยายามไม่ให้ส่วนนั้นของทั้งสองได้สัมผัสกัน มือหนาสอดล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นของแบคฮยอนจนกระทั่งมือที่เย็นเฉียบและหยาบกร้านสัมผัสเข้ากับแก้มก้นนิ่มๆของแบคฮยอน ร่างบางจึงดูเหมือนตกใจแต่ก็คงไปไหนไม่รอดแล้ว

            แบคฮยอนกำลังหลงในรสจูบของชานยอลเข้าให้แล้ว

“อื้ออ...”

“อ๊ะ..ฮือ อื้ออ”

            ร่างเล็กที่นอนทับกายหนาอยู่เอาแต่ส่งเสียงร้องออกมาเพราะความไม่เคยชินที่มือของอีกคนสาละวนอยู่ที่แก้มก้นของเขา ริมฝีปากของทั้งคู่เอาแต่ปล้ำจูบกันอยู่อย่างนั้นชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร เรียวลิ้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายเอาแต่แลกเปลี่ยนกันไปมาท่ามกลางเสียงของสายฝนที่ยังเทลงมาแบบไม่ขาดสาย

“ฮื้ออ พี่...”

            ชานยอลค่อยๆผละจูบออกมาพร้อมกับใช้มือที่บีบเนื้อก้นของแบคฮยอนอยู่ปลดกางเกงขาสั้นตัวน้อยลงไปจนมันไปคาอยู่ที่ข้อเท้าของแบคฮยอน นั่นจึงกลายเป็นว่าในตอนนี้ร่างบางไม่เหลือเสื้อผ้าอะไรติดตัวเลยแม้แต่ชิ้นเดียว มีก็แต่ชานยอลเท่านั้นที่ยังไม่ได้ถอดกางเกงของเขาออกไป

“ฮือ...แบคหนาว”

            อาจจะเป็นเพราะว่าแอร์ที่เปิดอยู่บวกกับอากาศด้านนอกที่เย็นเพราะสายฝนทำให้แบคฮยอนเลือกที่จะบ่นออกมา จนเมื่อชานยอลได้ยินร่างสูงเลยพลิกร่างให้แบคฮยอนนอนลงบนเตียงแล้วเป็นฝ่ายตวัดร่างขึ้นไปคร่อมกายของคนตัวเล็กทันที

“พ..พี่ชาน...เดี๋ยวก่อน”

“ว่า”

            ในขณะที่ชานยอลกำลังเริ่มที่จะวอแวร่างกายของแบคฮยอนต่อ จู่ๆร่างเล็กก็เอ่ยเรียกอีกคนขึ้น พร้อมกับฝ่ามือบางที่ดันหัวไหล่หนาของชานยอลเอาไว้ก่อน

“พี่จะไม่พูดอะไรเลย แม้กระทั่งตอนที่เราจะมีอะไรกัน?”

            เพราะแบคฮยอนเห็นว่าพี่ชานไม่ค่อยพูดอะไรเลย แต่เน้นที่การกระทำมากกว่า ปากไม่พูดแต่มือของชานยอลกลับล้วงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว บางทีแบคฮยอนก็อยากที่จะได้ยินเสียงของพี่ชานยอลบ้างไม่ใช่มีแต่เสียงครางของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“ต้องพูดว่าอะไรอ่ะ...”

“แบคไม่รู้”

“งั้นก็ไม่ต้องพูด” น้ำเสียงที่แข็งทื่อของชานยอลราวกับขวานผ่าซาก ไม่มีคำหวานอะไรหลุดออกมาจากปากเลยแม้แต่น้อย ยิ่งทำให้ความอยากที่จะทำของแบคฮยอนติดลบไปอีก

            แต่เพราะบรรยากาศแบบนี้ถามว่ามันทำให้แบคฮยอนมีอารมณ์ไหมมันก็มี และเขาก็เชื่อว่าพี่ชานยอลก็มีเหมือนกันกับเขาดูได้จากก้อนเนื้อที่แข็งทื่อบดเบียดลงมาที่ต้นขาของเขาตลอดเวลา แบครู้ว่าพี่ชานยอลก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

“พี่ชานนน ฮืออ”

“อย่างอแง”

            เสียงบ่นของชานยอลเหมือนเป็นสิ่งที่หยุดเสียงทุกอย่างให้เงียบลงโดยเฉพาะเสียงของแบคฮยอน ร่างบางรีบเม้มปากเข้าหากันแน่น ก่อนที่จะจ้องมองไปที่ใบหน้าของชานยอลไม่วางตา จนกระทั่งคนทั้งสองหยุดความเคลื่อนไหว มีแค่เพียงเสียงฝนที่ดังอยู่นอกหน้าต่าง 

            ผ่านไปราวๆหนึ่งนาที ชานยอลก็เขยิบตัวเองไปคุกเข่าอยู่ที่ปลายเตียงโดยที่สายตาก็ยังมองมาที่เรือนร่างของแบคฮยอนไม่วางตา มือหนาเลื่อนไปจับที่กางเกงของตนเองเอาไว้ก่อนที่จะปลดมันออกท่ามกลางสายตาของแบคฮยอนที่เมื่อเห็นร่างสูงเปลือยเปล่าต่อหน้าก็ถึงกับต้องรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันที

“อ๊ะ!”

            ไม่รอช้าให้เสียเวลา ยิ่งฟ้าร้องดังมากเท่าไหร่ ชานยอลก็เริ่มรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ไหวมากขึ้นเท่านั้น ร่างสูงโถมตัวเข้าใส่แบคฮยอนทันทีแต่ครานี้ไม่เหมือนครั้งก่อนเมื่อชานยอลไม่ได้อ้อยอิ่งเหมือนตอนแรกแล้ว

            ร่างสูงเอาแต่จูบเข้าที่ริมฝีปากของแบคฮยอนอย่างหื่นกระหาย ราวกับเป็นคนอีกคนที่แบคฮยอนไม่รู้จัก แบคฮยอนไม่เคยเห็นพี่ชานยอลเป็นแบบนี้ ครั้งนั้นที่เรามีอะไรกันมันก็เกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่คราวนี้แบคฮยอนรู้ตัวดีเสมอ

“อื้มม”

“อืมมมม”

            เสียงร้องอื้ออึงในลำคอของคนสองคนที่ส่งเสียงออกมาเพราะความพอใจในลีลาการจูบของกันและกัน ถึงแม้ว่าแบคฮยอนจะดูเหมือนเด็กน้อยที่ทำเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ส่วนชานยอลถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้บ่อยเท่ากับพี่ชายต่างแม่ของเขาอย่างคริส

            แต่เพราะความน่ารักและน่าทะนุถนอมของแบคฮยอน นั่นจึงทำให้เขาอดใจไม่ไหว และไม่อาจที่จะหยุดยั้งตัวเองไม่ให้รังแกน้องตัวเล็กคนนี้ได้เลย

“อื้ออ!” 

            แบคฮยอนถูกยกร่างให้ขึ้นมานอนทับอยู่บนตัวของชานยอลอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้ทับเปล่าๆแต่ชานยอลกลับพยายามที่จะจับดุ้นเอ็นของตนเองนั้นถูไถไปตามซอกหลืบของร่องก้นแบคฮยอนอย่างเร็วไว เหมือนกับว่าคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยไหวแล้ว

“อึก..จ..ใจเย็นๆ แบคกลัว”

“อ่า...ไม่ไหวแล้ว”

            ชานยอลได้แต่หอบหายใจทางปาก ในยามที่ส่วนหัวของความอ่อนไหวของตัวเองพยายามที่จะแทรกเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังของแบคฮยอนที่ครั้งหนึ่งตัวเขาเองก็เคยสัมผัสมันมาแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงความทรงจำสั้นๆ แต่อย่างนั้นคนที่เคยกระทำเช่นนี้กับแบคฮยอนก็คงจะมีชานยอลนี่แหละที่เป็นคนแรก

“อ๊ะ อ๊า...ช..ชานยอล ฮื้ออ”

“อ่า....”

            ดูเหมือนว่าชานยอลพยายามที่จะสอดใส่ส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางนั้นได้อย่างสำเร็จ แบคฮยอนที่นั่งอยู่ด้านบนร่างของคนคนที่ตัวสูงกว่าได้แต่หยุดนิ่งเพื่อรอจังหวะที่ตัวเองคิดว่าไหว จนกระทั่งท่อนกายขนาดใหญ่นั้นพยายามกระเสือกกระสนเข้ามาลึกมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นจึงทำให้ร่างบางพยายามที่จะยกเอวออกแต่ก็ดูเหมือนว่าชานยอลจะไม่ให้อีกคนทำแบบนั้น

“ขยับสิ”

“ฮื้ออ กลัว”

            แบคฮยอนเอาแต่ส่ายหน้าไม่กล้าทำในสิ่งที่น่าอายเช่นนี้ต่อไป ถึงแม้ว่าห้องจะมืดและต่างฝ่ายต่างก็รู้ว่าตัวเองนั้นต้องการกันและกันมากเพียงไหน แต่การที่จะให้แบคฮยอนเริ่มก่อนก็ดูเหมือนว่ามันจะน่าอายเกินไปหรือเปล่า ร่างบางได้แต่คิดกับตัวเอง

“แบค”

“อื้อ”

            ร่างบางรู้ดีว่าไม่ไหว ยิ่งได้ยินเสียงแข็งๆของชานยอลที่เอ่ยเรียกชื่อของตนออกมา เพียงเท่านั้นสะโพกงอนก็ค่อยๆยกขึ้นสูงแล้วออกแรงขย่มขึ้นลงบนท่อนกายของชานยอลอย่างช้าๆ สองสามครั้งแรกดูเหมือนว่าร่างเล็กจะไม่ชินจนร่างสูงต้องช่วยสวนขึ้นไป

            ผลัดกันกระแทกอีกคนก็ขย่มลงมาเรื่อยๆจนเมื่อจับจังหวะได้แบคฮยอนก็เหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกแห่งกามอารมณ์เสียแล้ว ร่างบางเอาแต่ขยับช่องทางของตนเองให้เสียดสีกับส่วนนั้นของชานยอลตลอดเวลาจนเตียงขนาดใหญ่สั่นกระแทกกับผนังห้องจนเกิดเสียง

            เสียงร้องของคนทั้งคู่ที่ระบายออกมา ถ้าหากว่าไม่มีเสียงฝนแน่นอนว่ามันอาจจะดังไปจนถึงห้องข้างๆก็เป็นได้

“อื้อๆๆ”

            ชานยอลที่เอาแต่กัดปากกั้นความเสียวเอาไว้ เมื่อเห็นว่าร่างบางต้องการที่ระบายมากกว่านี้ ชานยอลจึงส่งนิ้วเรียวของตนเองขึ้นไปบีบยอดอกที่แข็งชูชันขึ้นมาบนแผงอกบางๆของร่างเล็กทันที

“อ๊ะ อ๊ะ ฮื้อออ”

            เสียงครางของแบคฮยอนเหมือนจะเลือกไม่ถูกว่าตัวเองกำลังเสียวเพราะท่อนเอ็นขนาดใหญ่หรือว่าเป็นเพราะนิ้วเรียวๆที่กำลังบดขยี้ยอดอกทั้งสองข้างของตนเองอยู่ เท่าที่รู้คือตอนนี้แบคฮยอนใช้ฟันบนกัดริมฝีปากร่างของตนเองจนจะได้เลือดอยู่แล้ว

“อ่า...อย่างนั้นแหละ”

            ชานยอลได้แต่สูดปากครางอย่างได้อารมณ์ ก่อนที่จะพลิกกายให้แบคฮยอนเป็นฝ่ายล้มตัวลงมานอนบนเตียงแล้วตัวเองเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนแทน แกนกายที่หลุดออกมาจากช่องทางด้านหลังของแบคฮยอนจนเกิดเสียงดังขึ้นมา ช่างปลุกเร้าอารมณ์ของคนทั้งสองได้เป็นอย่างดี

“อ๊ะ...ฮื้อออ..”

“เสียว?”

“อื้อ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับ ก่อนที่จะส่งมือไปรูดรั้งที่ท่อนเอ็นของตัวเองอย่างรัวเร็วเพราะดูเหมือนว่าตัวเองนั้นใกล้ที่จะเสร็จสมเต็มทนแล้ว

“ฮื้ออ”

            เสียงร้องของแบคฮยอนเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง สองขาเรียวค่อยๆยกขึ้นตั้งฉากกับพื้นเตียงก่อนที่จะอ้าออกกว้างแล้วขยับข้อมือโดยไว เปลือกตาที่ปิดสนิทเพราะกำลังจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ นั่นจึงทำให้ร่างเล็กไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ใบหน้าของชานยอลได้เคลื่อนลงไปอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของแบคฮยอนเข้าให้แล้ว

“พี่ชานอย่า!”

            แบคฮยอนรีบลืมตาขึ้นมาดูอีกคนที่ตอนนี้กำลังแลบลิ้นโลมเลียไปที่ช่องทางที่บอบช้ำนั้นอย่างไม่นึกรังเกียจ จนแบคฮยอนเองที่เป็นเจ้าของร่างกายยังรู้สึกกังวลไปเอง ไม่คิดว่าผู้ชายเจ้าระเบียบอย่างพี่ชานยอลจะลดตัวลงมาทำอะไรแบบนี้กับส่วนนั้นของเขา

“อย่าอะไร อื้ม”

            ในขณะที่กำลังตวัดลิ้นเลียที่คราบคาวของตัวเองที่เพิ่งฝากเอาไว้ที่ช่องทางของแบคฮยอน ร่างสูงก็ไม่วายส่งเสียงขึ้นมาถามอีกคนทันที

“ลิ้นพี่ อื้ออ...แข็งเกินไปแล้ว”

            ความเสียวเริ่มก่อตัวเมื่อลิ้นแข็งๆของชานยอลเริ่มสอดเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังของเขาจนได้ แบคฮยอนห้ามอีกคนไม่ได้มือบางรีบสาวส่วนนั้นอย่างเร็วไว จนในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นจากรูเล็กๆของส่วนนั้นก็ถูกปล่อยออกมาจนมันกระซ่านไปเลอะที่ใบหน้าของชานยอลเต็มๆ

“ฮึก...อื้อ....”

            เสียงหอบหายใจของแบคฮยอนยามที่ตัวเองเสร็จแล้วหนึ่งรอบ ร่างเล็กไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอทำอะไรออกไป จนกระทั่งใบหน้าที่หล่อเหลาเคลื่อนมาอยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าของเขา และทันทีที่เปลือกตาบางลืมขึ้น โคมไฟสีส้มที่อยู่ข้างหัวเตียงก็สว่างขึ้นมาด้วยฝีมือของชานยอลที่เอื้อมมือไปเปิดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“พ..พี่ชาน...”

“รับผิดชอบกับสิ่งที่อยู่บนหน้าพี่ด้วย”

“ค่ะ...คือ แบค...ขอโทษ”

            รอยเปื้อนที่มาจากน้ำกามของแบคฮยอนที่เปรอะบนแก้มของชานยอลเป็นจุดๆ ทำให้ร่างเล็กรู้สึกอายตัวเองที่เผลอทำสิ่งที่น่าเกลียดออกไป ยิ่งแสงไฟจากโคมไฟสว่างขึ้นอีก นั่นยิ่งทำให้แบคฮยอนทำตัวไม่ถูก เขาอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้จัง

“เช็ด”

“อ...อ่า ทิชชูอยู่ไหน”

“ไม่ใช่ ไม่ได้ให้เช็ดด้วยทิชชู”

“แล้วจะให้แบคเช็ดด้วยอะไรล่ะ ฮือ”

“ด้วยลิ้นของนาย”

            พูดจบชานยอลก็ทิ้งตัวลงนอนหงายอีกครั้ง ส่วนแบคฮยอนที่ได้แต่นอนแก้มแดงเพราะคำพูดของอีกคนเมื่อตั้งสติได้ก็รีบขยับตัวเข้าไปหาอีกคนใกล้ๆ ก่อนที่จะใช้ศอกยันกับเตียงเอาไว้แล้วชะโงกหน้าไปหาชานยอลในระยะประชิดทันที

“แค่มือไม่ได้เหรอ...”

“ลิ้น”

“มือนะ...ได้ไหม”

“ฉันยังใช้ลิ้นของฉันเช็ดตรงนั้นให้นายได้เลย แล้วทำไมนายถึงเอาลิ้นเช็ดหน้าของฉันไม่ได้ หื้ม”

            ชานยอลออกแนวแกล้งแบคฮยอนด้วยสายตานิ่งๆ แต่จะถามว่าโกรธไหม ดูจากการกระทำแล้วคงไม่เพราะมือหนารั้งเอวบางให้ทิ้งตัวลงมานอนเกยร่างอยู่บนกายของเขาเป็นที่เรียบร้อย...

“ก็มันเขินนี่นา”

“เวลาเขินต้องทำยังไง”

“ม...ไม่รู้”

“ทำอีกรอบ”

“ห๊ะ!”

            แบคฮยอนไม่เคยคิด ไม่คิดเลยว่าพี่เขาจะเป็นคนแบบนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมาอิมเมจที่แบคฮยอนวาดชานยอลออกมาคือผู้ชายที่คงอยู่ในระเบียบ ไม่สนใจใคร ไม่วุ่นวายกับเรื่องที่ไม่ดี จนกระทั่งวันนี้ วันที่เขาได้ร่วมรักกับพี่ชานยอลอย่างจริงจัง มันทำให้แบคฮยอนรู้แล้วว่าลึกๆแล้วนั้นพี่ชานยอลเป็นผู้ชายที่

            หื่นมาก....

“เที่ยงคืนแล้ว...แบคว่าแบคควรกลับ” 

กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะ :)