NC
เสียงจูบแก้มที่เหมือนเป็นการฟัดไปมาเพราะความหมั่นเขี้ยวในความนุ่มนิ่มของคนด้านล่าง
จงแดค่อยๆกดจมูกไปตามกรอบหน้าได้รูปด้วยน้ำหนักแรงที่ไม่มากนักเพราะก็เกรงกลัวว่าอีกคนจะช้ำ
แต่ทว่าดูเหมือนมินซอกจะเริ่มหลงใหลในการกระทำระหว่างเขาทั้งสองอยู่มาก
วงแขนเล็กค่อยๆเลื่อนขึ้นไปโอบรัดกายหนาเอาไว้แล้วเอียงลำคอให้อีกคนได้ก้มหน้าลงมาซุกซบได้ถนัดๆ
เช่นเดียวกันมือข้างที่ว่างอยู่ของจงแดก็ค่อยๆลูบไล้ไปตามท่อนขาขาวๆของมินซอกช้าๆ
ลูบเนื้อเนียนไปมาจนกระทั่งกางเกงนอนตัวบางถูกรั้งลงมาจากสะโพก รูดมันลงไปคาอยู่ที่ข้อเท้า
นั่นจึงทำให้จงแดรับรู้ได้ทันทีเลยว่ามินซอกกำลังมีอารมณ์ร่วมกับเขาเช่นกัน
“คิดถึงเหรอ” จงแดแกล้งกระซิบให้อีกคนเขินเล่นๆ
เพียงเพราะความเปียกชื้นมันบดเบียดอยู่ตรงหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของจงแด
ไม่เพียงแต่ทำให้จงแดรู้ว่ามินซอกไม่ได้ใส่ชั้นในเอาไว้ด้านในเพราะร่างเล็กใส่แค่กางเกงนอนตัวบางเพียงตัวเดียวเท่านั้น
“อื้ม คิดถึงมาก”
“มากแค่ไหนครับ” จงแดค่อยๆตะล่อมถามอีกคนไปเรื่อยๆ
ในขณะที่มือก็ยังสาละวนอยู่ที่ซอกขาของมินซอกไม่ละไปไหน
“ทำเราเถอะ เราไม่งอแงแล้ว”
เขินแทบจะเป็นบ้าแต่ก็กล้าพูดมันออกไป
มินซอกไม่รู้ว่าเขาคิดถูกหรือเปล่าที่เผลอพูดอนุญาตเช่นนั้นไปทั้งๆที่ก็ยังไม่รู้ชะตากรรมเลยว่าคืนนี้จะโดนอะไรกันแน่
ยิ่งในยามที่ขาทั้งสองข้างของเขาถูกรั้งให้ขึ้นไปพาดบ่ากว้างของจงแดเอาไว้
เพียงเท่านั้นความเขินอายก็เก็บซ่อนมันเอาไว้แทบไม่อยู่
“ขอโทษที่เมื่อก่อนไม่เคยรับฟังอะไรเลยนะ”
“อื้ม” มินซอกพยักหน้า
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาขอโทษกันสักหน่อยนะ ร่างบางคิดในใจ
พลันสายตาก็เหลือบขึ้นไปมองคนด้านบนที่เอาแต่บีบนวดต้นขาของเขาไปพลางๆ
จนกระทั่งมือของจงแดสอดเข้าไปที่ใต้หมอนใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างๆหมอนที่มินซอกนอนอยู่
ในตอนนั้นเองขวดอะไรบางอย่างก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของมินซอกทันที
“จ..เจล?”
“ขอโทษที่ไม่ได้บอก
แต่มาทะเลกันเราควรมีติดห้องเอาไว้ มันก็ไม่เสียหายนะ”
ร้ายกาจมาก...
มินซอกไม่รู้มาก่อนว่าอีกคนแอบซ่อนขวดเจลเอาไว้ที่ใต้หมอนอีกใบอยู่ก่อนแล้ว
ถ้าเช่นนั้นก็แปลว่าการที่มินซอกเดินเข้ามาหาอีกคนในห้องเมื่อครู่นี้
ต่อให้ไม่บอกให้ทายาให้สุดท้ายตัวเขาก็ต้องโดนอีกคนทำแบบนี้อยู่ดี
นายพลาดแล้วแหละมินซอก..
“คือ นายไปเอามันมาจากไหน”
“ซื้อ นี่ขวดใหม่เลยนะ ที่ห้องก็ยังเหลืออยู่”
“พ..พูดอะไรน่ะ”
จงแดไม่ควรพูดเรื่องนี้ออกมาตอนนี้
ถึงมันจะเกี่ยวกันแต่ก็ควรที่จะรีบทำมันให้เสร็จๆก่อนที่เขาจะทนไม่ไหวดีกว่าไหม
ร่างบางคิดได้เช่นนั้นมือบางก็ยื่นไปจับขวดเจลนั้นมาแล้วเปิดฝาบีบมันใส่ฝ่ามือของร่างสูงทันที
เพียงเพราะความเขินที่มีมากเกินไปทำให้ตัวมินซอกเองเริ่มทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ทันคิดออกมาจนได้
“บังคับอย่างนี้เลยเหรอ ใจเย็นสิที่รัก ได้ทำแน่ๆ”
พูดจบมือหยาบกร้านก็ค่อยๆควักเอาส่วนนั้นของตัวเองออกมา ก่อนที่จะใช้มือข้างที่มีเจลอยู่เต็มมือรูดรั้งมันขึ้นลงไปมาอย่างช้าๆ
เจลส่วนที่เหลือที่มันมากไปก็ค่อยๆป้ายลงไปที่ปากทางเข้าของมินซอกทันที
“อ๊ะ..ค่อยๆนะ”
มินซอกร้องออกมาเพราะความเย็นของมันทำให้ตัวเขาสะดุ้ง
“ลึกอีก?”
“อ..อื้ม” ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรออกไป ทำได้เพียงแค่หลับตาแล้วพยักหน้าขึ้นลงตามที่อีกคนถาม
ร่างเล็กได้แต่ร้องครวญครางออกมายามที่ก้านนิ้วยาวค่อยๆสอดเข้าไปที่ช่องทางนั้นจนสุดข้อนิ้ว
ยิ่งทำให้ความเสียวบวกกับความปวดหนึบที่ช่องทางด้านหลังยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ปกติแล้วจงแดไม่ใช่คนที่ถนอมอะไรเขาขนาดนั้น อย่างมากก็แค่แก้ผ้าให้
แล้วป้ายเจลลงไปหลังจากนั้นก็สอดใส่เข้ามาเลย นั่นคือสิ่งที่มินซอกได้รับมันมาตลอดเวลาที่เราคบกัน...
ในส่วนของการมีอะไรกันครั้งแรกของเราสองคนน่ะเหรอ
คงจะเป็นตอนมอต้นหลังจากที่เราคบกันได้เพียงสามเดือน
มันอาจจะดูเร็วเกินไปใช่ไหมล่ะ แต่ก็นั่นแหละมินซอกไม่ใช่คนที่ตามใครทันขนาดนั้น
แค่จงแดบอกว่าทำกันมันไม่เสียหายอะไรหรอกแล้วอีกอย่างเราก็คบกันแล้วมินซอกก็เป็นผู้ชายจงแดก็ผู้ชายทำไปมันไม่ท้องหรอก
ครั้งแรกของเราจึงเกิดขึ้นที่ห้องน้ำแห่งหนึ่งในโรงเรียนช่วงเวลาที่นักเรียนทุกคนกลับบ้านกันไปแล้ว
“อ๊ะ...”
“นึกถึงครั้งแรกของเราอยู่เหรอ”
เหมือนอ่านใจออก จงแดเอ่ยถามพร้อมกับจับประคองท่อนกายของเขาที่ชุ่มไปด้วยเจลไปจ่อเอาไว้ที่ปากทางทันที
“อืม”
“ตอนนั้นตื่นเต้นดีเนอะ”
มินซอกไม่ได้ตอบอะไร
เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆลืมขึ้นมาแล้วจ้องมองไปที่คนด้านบนที่กำลังสอดแทรกส่วนนั้นเข้ามาอย่างเชื่องช้าทำให้จากสีหน้าของมินซอกที่ดูราบเรียบในตอนแรก
แต่ทว่าในตอนนี้ใบหน้าหวานกลับค่อยๆแสดงความเจ็บปวดออกมาทีละนิดๆ
จนในที่สุดเมื่อส่วนนั้นสอดแทรกเข้ามาจนเกือบสุดเสียงร้องของมินซอกก็ดังขึ้นมาทันที
“อ๊าสส์!!!”
ความเจ็บปวดแล่นผ่านสะโพกขึ้นมาจนสั่นสะท้านไปทั้งกายบาง
ยิ่งตอนที่สะโพกสอบกระแทกเข้าใส่ ยิ่งทำให้มินซอกรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน
แต่ก็มีความสุขเหลือเกินที่ได้ทำแบบนี้กับคนที่เขารัก
“อ๊ะ...จงแด”
“เจ็บไหม ไม่ไหวบอกนะ”
เลื่อนใบหน้าลงมาประกบจูบเอาไว้
แล้วกระแทกกระทั้นกายหนาเข้าหาอีกคนเต็มแรงทั้งๆที่ตอนแรกก็ถามไปว่าเจ็บไหม
แต่การกระทำกลับสวนทางกับคำพูดสุดท้ายร่างบางก็ต้องยอมรับความเจ็บปวดที่เต็มไปด้วยความสุขเช่นนั้นมาไว้เองในที่สุด
“อ่า!”
เสียงที่ปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดทั้งมวลภายในตัวของจงแดดังขึ้นมา
ร่างหนาค่อยๆขยับทิ้งตัวนอนลงที่ผืนเตียงข้างๆกับที่ร่างบางเคยนอนอยู่ มือหนารั้งร่างของมินซอกให้ขึ้นมานั่งทับตักของเขาเอาไว้กลายเป็นว่าตอนนี้แฟนตัวเล็กของเขากำลังนั่งอยู่ด้านบนพร้อมกับค่อยๆขยับเรือนกายเข้าหาส่วนอ่อนไหวของเขาอยู่
แสงจันทร์ที่ทอดเงาลงมาบนผืนทะเลที่อยู่ด้านหลังบ้านค่อยๆส่องแสงเข้ามาที่ร่างเพรียวระหงส์ทันทีที่มือของจงแดเลื่อนไปกดปิดสวิตซ์ไฟตรงข้างหัวเตียง
ที่เป็นศูนย์รวมของไฟทั้งห้องจนดับมืด
จนตอนนี้มีเพียงแค่แสงสว่างจากพระจันทร์เท่านั้นที่ทำให้เขายังเห็นอยู่ว่ามินซอกกำลังร่วมรักกับเขาอยู่ในท่าไหนในตอนนี้
“อ๊ะ..อ๊ะ...จงแด เจ็บ”
ร้องว่าเจ็บออกไปแต่เอวบางยังไม่หยุดขย่มกายลงมาสักที และทันทีที่ทั้งห้องมืดดับก็ไม่มีความจำเป็นอะไรทั้งสิ้นที่ร่างหนาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงจะกลั้นเสียงร้องเอาไว้
ร่างสูงปลดปล่อยเสียงครางที่มาจากความพึงพอใจออกมา
ปลายนิ้วยาวเลื่อนไปบดขยี้ที่ยอดอกของมินซอกพร้อมๆกันทั้งสองข้าง
จนมันเริ่มแข็งสู้นิ้วของเขาแล้ว
“ฮื้อออ..ไม่ไหวแล้ว อื้ออ..ฉันจะบ้าแล้วนะ”
มินซอกร้องงอแงออกมา แต่ก็ไม่ยอมหยุดขยับร่างกายสักที
มันเหมือนกับว่าเมื่ออารมณ์มันจุดติดขึ้นมาแล้วมันก็ยากที่จะดับมอดลงไปได้ในชั่วพริบตา
สุดท้ายแล้วก็ต้องสนองอารมณ์ของตัวเองให้ถึงที่สุด ภายใต้แสงจันทร์ที่ยิ่งทำให้ฉากรักนี้ค่อนข้างที่จะอีโรติกเหลือเกิน
มือของจงแดก็เอาแต่ลูบที่ข้างเอวคอดกิ่วไปมา
ในขณะเดียวกันที่เมื่อแรงอารมณ์เริ่มโหมกระหน่ำมากยิ่งขึ้น
สะโพกหนาก็รีบขยับขึ้นไปกระแทกสวนแรงๆสองสามทีจนในที่สุดน้ำมากมายก็พุ่งออกมากระเซ็นโดนหน้าท้องของจงแดจนเต็มไปหมด
มินซอกน่าจะเสร็จสมไปแล้ว แต่เขายัง..
“อื้อ..อีกนิดนะที่รัก ใกล้แล้ว”
“ไม่ไหวแล้วนะ อื้ออ”
“ลงไหมเดี๋ยวทำให้”
“ม..ไม่ต้อง นายชอบให้ฉันอยู่ อ๊ะ..แบบนี้”
มินซอกก็รู้ใจอีกคนไปเสียทุกอย่าง
ทำให้สุดท้ายแล้วร่างบางก็เลือกที่จะโยกขยับอยู่บนเรือนกายของอีกคนจนถึงนาทีสุดท้ายที่เมื่อเริ่มรู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้วมินซอกก็ปล่อยมันออกมาอีกครั้งพร้อมกันกับจงแดที่ปลดปล่อยมันออกมาในกายของมินซอกเช่นกัน
“อา...อื้มม...”
“อีกไหม”
“ว่าไงนะ”
จงแดลืมตาขึ้นมามองอีกคนท่ามกลางความมืดเพียงเพราะรู้สึกตกใจที่อีกคนเลือกที่จะถามเขาออกมาเช่นนั้น
“ปกติแล้วตอนที่นายเสร็จ นายชอบให้ฉันใช้มือช่วย
ไม่ก็..ปาก..”
“ไม่ต้องหรอก ฉันมันเห็นแก่ได้
แค่ได้อยู่กับนายอีกครั้งฉันก็พอใจแล้วลงมานอนเถอะเดี๋ยวฉันเช็ดให้นะ”
จงแดจับร่างของมินซอกให้ลงมานอนข้างๆกัน
ก่อนที่ร่างหนาจะทำเป็นลุกเดินลงจากเตียงไปแต่ทว่าในตอนนั้นเองมือบางรีบยื่นออกไปไปรั้งแขนของอีกคนเอาไว้แล้วกระชากเข้ามา
เพื่อที่จะให้จงแดทิ้งตัวลงนอนข้างๆกันอย่าเพิ่งไปไหน
กลับไปอ่านต่อที่ในเด็กดีนะจ๊ะ
